อ้างอิง ของ วิกฤตรัฐธรรมนูญออสเตรเลีย ค.ศ. 1975

  1. ↑ Kelly 1995, p. 1.
  2. ↑ McMinn 1979, p. 155.
  3. ↑ รัฐธรรมนูญเครือรัฐออสเตรเลีย ม. 62
  4. ↑ รัฐธรรมนูญเครือรัฐออสเตรเลีย ม. 63, ม. 64
  5. ↑ Kelly 1995, p. 77.
  6. ↑ Kelly 1995, p. 135.
  7. ↑ Kelly 1995, pp. 16–17.
  8. 1 2 3 Brown 2002, p. 132.
  9. ↑ Murray, Robert; White, Kate (1993). "Cain, John (1882–1957)". พจนานุกรมชีวประวัติออสเตรเลีย. 13. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยเมลเบิร์น. ISSN 1833-7538 – โดยทาง ศูนย์ชีวประวัติแห่งชาติ มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย.
  10. 1 2 Kelly 1995, pp. 156–158.
  11. ↑ "Chris Watson, In office". Australia's Prime Ministers. หอจดหมายเหตุแห่งชาติออสเตรเลีย. Archived from the original on 18 February 2016. สืบค้นเมื่อ 10 February 2010.
  12. ↑ McMinn 1979, pp. 161–162.
  13. ↑ McMinn 1979, pp. 162–163.
  14. ↑ McMinn 1979, p. 154.
  15. ↑ Reid 1976, p. 39.
  16. ↑ Reid 1976, p. 45.
  17. ↑ Kelly 1995, pp. 36–37.
  18. ↑ Reid 1976, pp. 107.
  19. ↑ Reid 1976, p. 108.
  20. ↑ Freudenberg 2009, p. 292.
  21. ↑ Wurth, Bob (2 January 2010), "How one strong woman changed the course of Australian history", The Age, archived from the original on 28 August 2010, สืบค้นเมื่อ 21 May 2010
  22. ↑ Jenny Hocking Gough Whitlam: His Time. Melbourne University Publishing 2012. ISBN 9780522857931 p.132
  23. ↑ Kelly 1983, pp. 16–19.
  24. ↑ Freudenberg 2009, p. 307.
  25. ↑ Reid 1976, p. 1.
  26. ↑ Kelly 1983, pp. 160–161.
  27. ↑ Brown 2002, pp. 128–129.
  28. ↑ Reid 1976, p. 206.
  29. ↑ Reid 1976, pp. 206–208.
  30. ↑ Freudenberg 2009, p. 317.
  31. ↑ Ayres 1987, p. 251.
  32. ↑ Kelly 1983, p. 193.
  33. ↑ Kelly 1983, pp. 193–195.
  34. ↑ Kelly 1995, p. 106.
  35. ↑ Lloyd 2008, p. 345.
  36. ↑ Freudenberg 2009, p. 457.
  37. 1 2 Kelly 1995, pp. 107–109.
  38. ↑ Kelly 1995, p. 109.
  39. ↑ Reid 1976, p. 375.
  40. ↑ Reid 1976, pp. 343–344.
  41. ↑ Reid 1976, pp. 354–356.
  42. ↑ Reid 1976, p. 364.
  43. ↑ Ayres 1987, pp. 273–274.
  44. ↑ Ayres 1987, pp. 274–275.
  45. 1 2 Ayres 1987, pp. 275–276.
  46. ↑ Reid 1976, p. 370.
  47. ↑ Kelly 1995, pp. 131–132.
  48. ↑ Kelly 1995, pp. 145–146.
  49. ↑ Jenny Hocking Gough Whitlam: His Time. Melbourne University Publishing 2012. Chapter 10 'The Third Man' passim
  50. ↑ Hocking 2012p. 306
  51. ↑ "Mason Disputes Details But Largely Confirms Kerr's Account of Their Discussions". whitlamdismissal.com. Archived from the original on 24 April 2014. สืบค้นเมื่อ 22 April 2014.
  52. ↑ Sir Anthony Mason 'It was unfolding like a Greek tragedy' Sydney Morning Herald Archived 12 January 2020 at the Wayback Machine. 27 August 2012
  53. ↑ Kelly 1995, p. 151.
  54. ↑ Jenny Hocking Gough Whitlam: His Time. Melbourne University Publishing. 2012. p.258
  55. ↑ Freudenberg 2009, p. 386.
  56. 1 2 Kelly 1995, p. 152.
  57. ↑ Kerr 1978, pp. 277–278.
  58. ↑ Reid 1976, pp. 381–382.
  59. ↑ Kelly 1995, p. 167.
  60. ↑ Lloyd 2008, p. 347.
  61. ↑ Reid 1976, pp. 382–383.
  62. ↑ Kerr, John. "Statement from John Kerr (dated 11 November 1975) explaining his decisions". WhitlamDismissal.com. Archived from the original on 23 February 2012. สืบค้นเมื่อ 11 January 2017.
  63. 1 2 Kelly 1995, pp. 184–185.
  64. ↑ Freudenberg 2009, pp. 388–389.
  65. ↑ Reid 1976, p. 400.
  66. ↑ Kelly 1983, p. 287.
  67. ↑ Ayres 1987, p. 290.
  68. ↑ Reid 1976, p. 389.
  69. ↑ Kelly 1995, pp. 215–217.
  70. ↑ Kelly 1995, pp. 222–226.
  71. ↑ Reid 1976, p. 392.
  72. ↑ Kelly 1983, p. 291.
  73. ↑ Kelly 1995, pp. 245–247.
  74. 1 2 Kelly 1995, p. 255.
  75. ↑ Reid 1976, p. 407.
  76. ↑ Kelly 1995, p. 249.
  77. ↑ Kelly 1995, p. 256.
  78. 1 2 Ayres 1987, p. 295.
  79. ↑ มาตรา 64 ในรัฐธรรมนูญให้อำนาจผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในการแต่งตั้งรัฐมนตรี ผู้จะดำรงตำแหน่งโดยเป็นไปตามอัธยาศัยของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
  80. ↑ Kelly 1995, pp. 256–257.
  81. ↑ Kelly 1995, pp. 257–259.
  82. ↑ หนังสือปลดนายกรัฐมนตรี คำชี้แจงเหตุผลของเคอร์ และคำแนะนำของบาร์วิคถูกตีพิมพ์ในหนังสือ Williams, George; Brennan, Sean; Lynch, Andrew (2014). Blackshield and Williams Australian Constitutional Law and Theory (6 ed.). Leichhardt, NSW: Federation Press. pp. 361–365. และยังปรากฎอยู่ใน "Dismissal Documents". whitlamdismissal.com. Archived from the original on 9 December 2013. สืบค้นเมื่อ 24 April 2014. พร้อมกับเอกสารอื่น ๆ และภาพถ่ายของหนังสือปลดฯ
  83. ↑ Kelly 1995, p. 263.
  84. ↑ Reid 1976, pp. 414–415.
  85. ↑ Kelly 1995, pp. 267–269.
  86. 1 2 Kelly 1995, p. 271.
  87. ↑ Kerr 1978, pp. 369–373.
  88. ↑ Kerr 1978, p. 374.
  89. ↑ จดหมายจากบาร์วิคถึงเคอร์ลงวันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1975 และจดหมายจากเคอร์ถึงชาร์เทอริสลงวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1975 ถูกเผยแพร่ในตอนที่ 2 ของชุดจดหมายจากวังที่ https://www.naa.gov.au/explore-collection/kerr-palace-letters
  90. ↑ Kelly 1995, pp. 274–275.
  91. ↑ Ayres 1987, p. 297.
  92. ↑ Ayres 1987, p. 298.
  93. ↑ Kelly 1995, p. 275.
  94. ↑ Shaw, Meaghan (5 November 2005), "Nothing will save the governor-general", The Age, archived from the original on 20 May 2010, สืบค้นเมื่อ 26 June 2010
  95. ↑ Kerr 1978, pp. 374–375.
  96. ↑ Freudenberg 2009, p. 412.
  97. 1 2 Kelly 1995, p. 240.
  98. ↑ Kelly 1983, p. 300.
  99. 1 2 Kelly 1983, p. 302.
  100. ↑ Kelly 1983, p. 303.
  101. ↑ Kelly 1983, pp. 303–307.
  102. ↑ Ayres 1987, p. 300.
  103. ↑ Kelly 1995, p. 281.
  104. ↑ Ayres 1987, p. 301.
  105. 1 2 Marks, Kathy (7 November 2005), "Dismissal still angers Gough", AM, archived from the original on 7 April 2010, สืบค้นเมื่อ 19 May 2010
  106. ↑ Kelly 1995, pp. 281–282.
  107. ↑ Kelly 1995, p. 316.
  108. 1 2 Kelly 1995, pp. 282–283.
  109. ↑ Freudenberg 2009, p. 458.
  110. ↑ Kelly 1995, pp. 284.
  111. ↑ "Sir John Kerr; overturned Government of Australia", The Los Angeles Times, 30 March 1991, archived from the original on 24 October 2012, สืบค้นเมื่อ 19 May 2010
  112. ↑ Cohen 1996, p. 206.
  113. ↑ Whitlam 1997, p. 2.
  114. ↑ Cohen 1996, p. 209.
  115. ↑ Freudenberg 2009, pp. 460–461.
  116. ↑ Ayres 1987, pp. 431–432.
  117. ↑ Whitlam 1997, p. 48.
  118. ↑ Marks, Kathy (6 November 1999), "Australia poised to say no to republican dream", The Independent, สืบค้นเมื่อ 1 April 2010
  119. ↑ Freudenberg 2009, p. 463.
  120. ↑ Freudenberg 2009, p. 416.
  121. ↑ Kelly 1995, p. 287.
  122. ↑ Kelly 1995, pp. 289–290.
  123. ↑ Kelly 1995, p. 301.
  124. ↑ Kelly, Paul; Bramston, Troy (7 November 2015). "Queen, Fraser wanted Kerr gone soon after Whitlam's dismissal". The Australian.
  125. ↑ Butterfield, Fox (6 November 1975), "C.I.A. issue enters Australian crisis", The New York Times, archived from the original on 3 November 2012, สืบค้นเมื่อ 11 June 2010 (fee for article)
  126. ↑ Blum, William (1998), Killing Hope – U.S. Military and CIA interventions since World War II, Black Rose Books, ISBN 978-1-55164-096-9, archived from the original on 10 June 2016, สืบค้นเมื่อ 6 June 2010
  127. ↑ Martin, Ray (23 May 1982), A Spy's Story: USA Traitor Gaoled for 40 Years After Selling Codes of Rylite and Argus Projects. (60 Minutes transcript), williambowles.info, archived from the original on 1 May 2009, สืบค้นเมื่อ 24 September 2006
  128. ↑ Cited in Pilger, John The British-American coup that ended Australian independence Archived 31 January 2018 at the Wayback Machine. The Guardian 22 October 2014.
  129. ↑ Steketee, Mark (1 January 2008), "Carter denied CIA meddling", The Australian, archived from the original on 10 October 2010, สืบค้นเมื่อ 19 May 2010
  130. 1 2 3 4 5 Whitlam dismissal: Queen, CIA played no role in 1975, Paul Kelly and Troy Bramston, The Australian, 26 December 2015
  131. ↑ Whitlam 1997, pp. 49–50.
  132. ↑ Terrorist threat heightened, former spy boss says, Australian Broadcasting Corporation, 7.30 Report, 11 October 2005. Accessed 23 July 2009. Archived 2009-07-25.
  133. ↑ Hope, Robert (10 July 1998). "Robert Marsden Hope interviewed by John Farquharson in the Law in Australian society oral history project [sound recording]". Trove (National Library of Australia). สืบค้นเมื่อ 16 July 2020.
  134. ↑ Edwards, Peter (22 December 2015). "Arthur Tange, the CIA and the Dismissal". The Strategist. Australian Strategic Policy Institute. Archived from the original on 20 June 2020. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
  135. ↑ "'Don't ever write and preach to me again': One missive in the Palace letters broke all the rules". www.abc.net.au (in อังกฤษ). 2020-07-18. Archived from the original on 21 July 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-07-27.
  136. ↑ Hocking p.312
  137. ↑ Hocking p.312
  138. ↑ "What the Queen, Prince Charles really knew about Gough's dismissal". Crikey. Archived from the original on 8 May 2016. สืบค้นเมื่อ 20 April 2016.
  139. ↑ The Crown and Us: The Story of the Royals in Australia ABC-TV March 2019
  140. ↑ Hocking The Dismissal Dossier: Everything You Were Never Meant to Know About November 1975 - the Palace Connection 2017 p. 147 Melbourne UP, ISBN 978-0-522-87301-6
  141. ↑ Jenny Hocking Gough Whitlam: His Time. Melbourne University Publishing 2012. ISBN 9780522857931 pp. 311–317
  142. ↑ Wright, Tony (21 October 2016). "What did Kerr tell the Queen leading up to Whitlam's dismissal? Legal bid to force release of Palace letters". Sydney Morning Herald. Archived from the original on 23 October 2016. สืบค้นเมื่อ 23 October 2016.
  143. ↑ Knaus, Christopher (16 August 2019). "Whitlam dismissal 'palace letters' case wins right to be heard by high court". The Guardian. Archived from the original on 16 August 2019. สืบค้นเมื่อ 16 August 2019.
  144. ↑ Hocking, Jenny (26 November 2018). "Why the Queen's Secret 'Palace Letters' about Gough Whitlam Should be Released". The Guardian. Archived from the original on 12 January 2020. สืบค้นเมื่อ 17 February 2020.
  145. ↑ Jenny Hocking 'Why my battle for access to the ‘Palace letters’ should matter to all Australians' The Conversation Archived 30 June 2020 at the Wayback Machine. 8 June 2020
  146. ↑ "Gough Whitlam: Queen not told in advance of Australia PM's sacking, letters show". BBC News. 14 July 2020. Archived from the original on 14 July 2020. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
  147. ↑ "Kerr discussed reserve powers with Queen as early as September". The Guardian Australia. 14 July 2020. Archived from the original on 14 July 2020. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
  148. ↑ "Kerr raised dismissal on 3 July but said he had 'no intention' to act". The Guardian Australia. 14 July 2020. Archived from the original on 14 July 2020. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
  149. ↑ "Release of Buckingham Palace correspondence on dismissal of Australian government in 1975 – as it happened". The Guardian Australia. 14 July 2020. Archived from the original on 14 July 2020. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.

แหล่งที่มา

WikiPedia: วิกฤตรัฐธรรมนูญออสเตรเลีย ค.ศ. 1975 http://www.crikey.com.au/2015/11/11/what-the-queen... http://www.theage.com.au/national/how-one-strong-w... http://www.theage.com.au/news/general/nothing-will... http://www.theaustralian.com.au/in-depth/cabinet-p... http://www.theaustralian.com.au/news/inquirer/whit... http://adb.anu.edu.au/biography/cain-john-9661 http://primeministers.naa.gov.au/primeministers/wa... http://www.nla.gov.au/amad/nla.oh-vn1791129?search... http://www.abc.net.au/7.30/content/2005/s1479968.h... http://www.abc.net.au/am/content/2005/s1499058.htm